Recent pics from my friday photo shoot! Unfortunately posting memories option got crashed and I couldn't show this last poses on My Page. >.< It was very frustrating, i don't know if i'll find the desire to do it all again in the future... Really I'm not the only one who have this problem. I wish this crash won't happen again... Hope you have an awesome summer!
Po lodowatym pożegnaniu przez rodzinę, taksówka zawiodła rozdygotaną Kassandrę na wschodnie obrzeża Sunset Valley. Tutejsze tereny zdawały się równie zalesione co okolice Cmentarnego Dworu, wydawały się jednak... dużo jaśniejsze, weselsze. Już przez okno pojazdu nastolatka ujrzała pokaźne domostwo i ogród pełen rozmaitych kwiatów. Przed wejściem rozstawione były stragany pełne jesiennych owoców i warzyw. W przeciwieństwie do rodzinnego domu - to miejsce tętniło życiem.
Cornel z niewymuszonym spokojem wyprowadził delikatnie nastolatkę przed domostwo. Oprócz wizualnych doświadczeń Kassandra poczuła niesłychaną dotąd gamę wspaniałych zapachów. Świeża trawa, urokliwie swojska lawenda, płożące się potulnie wrzosy i... nawet woń dojrzałych pomidorów ze straganu? Mimo to dziewczyna nie potrafiła zrobić następnego kroku. To gospodarstwo, ta rodzina... Nie mogła pojąć, że teraz tu przyjdzie jej mieszkać. "Jestem intruzem, niepasującym elementem..."
Oczy ponownie zabłysnęły od łez. Chłopak błyskawicznie przytulił Kassandrę, chroniąc ramionami przed nieprzyjaznym światem.
- Nie bój się mojej rodziny, Słoneczko - wyszeptał ciepło do jej ucha - oni o wszystkim wiedzą i czekają na ciebie serdecznie. Dziewczyna z trudem stłumiła kolejną salwę płaczu, ściskając Sima z całych sił. W końcu po długich namowach oboje wzięli bagaże i muskani promieniami jesiennego słońca otworzyli drzwi wejściowe.
Wyznaczony termin opuszczenia domu minął burzliwie i mozolnie. Kassandrze trudno było spakować swoje rzeczy. Na przemian wpadała w apatię bądź ataki płaczu. Aleksander czuwał nad siostrą i chociaż robił to ze smętną niechęcią - pomagał siostrze organizować bagaże. Pod wieczór nadszedł ten moment. Cornel już czekał na dziewczynę przy taksówce. Cała rodzina zebrała się na skraju posesji. Nie było to jednak miłe pożegnanie. Aleksander przysiadł na moście, pełen rezygnacji i smutku.
- Nic tu po nas, Kassie - ciepły głos Cornela wyrwał natolatkę z rozpaczliwej matni. Starszyzna ruszyła w kierunku drzwi wejściowych, gdy młodzieniec rozpoczął pakowanie walizek do bagażnika. Kassandra po raz ostatni obróciła się, obejmując wzrokiem Cmentarny Dwór. Aleksander wciąż siedział smętnie na moście, spoglądając ze smutkiem na siostrę. Będąc już w taksówce dziewczyna zauważyła też ducha swojej babci, który w niepokojącym bezruchu odprowadzał ją wzrokiem.
Tego samego wieczoru, Mortimer i Bella wybrali się na spacer po ogrodach swej ponurej rezydencji. Niezobowiązującą rozmową próbowali odreagować chaos ostatnich dni. Starszy Sim usiadł na cmentarnej, kamiennej ławce chcąc nieco odpocząć. Bella ruszyła w stronę małżonka, by zająć miejsce obok. Wtem poczuła lodowaty uścisk na swojej prawej kostce. Przerażona Simka przewróciła się. Mortimer zauważył materializującą się zjawę Korneli. To duch zdecydowanie złapał i pociągnął nic nie spodziewającą się Bellę. Kornelia wygarnęła zszokowanym Simom decyzję wygnania Kassandry, mimo swojej gderliwości i konserwatywnej postawy była przeciwna takim rozwiązaniom.
- Będę was obserwować - ostrzegła, a jej odbijający się głos przeszywał echem rozmówców
- Szczególnie ciebie, Bello.
- Szczególnie ciebie, Bello.
Subskrybuj:
Posty (Atom)